Ik wil al een hele tijd een blog schrijven over leerkrachten en schrijffouten. Maar ik vind het zelf een gevoelig onderwerp … Met kinderen in het 5de en 6de middelbaar merk ik dat veel leerkrachten niet zonder fouten kunnen schrijven. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn haar recht komt te staan als ik het zie. In mijn ogen heeft een leerkracht een voorbeeldfunctie wat schrijffouten betreft. Als ze zelf fouten schrijven, kan dat toch verwarrend zijn voor de leerlingen? Is het niet de taak van leerkrachten om zorgvuldig te letten op hun schrijfvaardigheid? En om zo een positief voorbeeld te stellen aan hun klas? Foutloos schrijven moedigt de studenten aan om dezelfde normen na te streven. Kinderen leren niet alleen uit boeken of door de ondertiteling van hun favoriete serie op Netflix. Ze leren ook veel door observatie.
Roeping
Laat me duidelijk zijn … leerkracht zijn is, volgens mij, een roeping. Gepassioneerde leerkrachten zijn een inspiratie voor de jonge geesten. Maar die jonge geesten moeten nu eenmaal voorbereid worden op de communicatie in de moderne wereld. En de jongerentaal die ze nu soms gebruiken, zullen ze in hun volwassen en professioneel leven achterwege moeten laten. Toch struikelen ook die meest gepassioneerde leerkrachten over schrijffouten. En och ja, zelfs ik geef het toe: schrijffouten, da’s menselijk. Maar het is ook een kans om te leren en te groeien. Als je dat beseft, bevorder je een positieve houding ten opzichte van schrijven. Blijf streven naar taalvaardigheid en betrek daar gerust je klas bij. Leer hen dat fouten maken oké is en dat aan die fouten werken nog beter is.
Gepassioneerde leerkracht
Dus ja, ik vind dat elke leerkracht een voorbeeldfunctie heeft wat taalvaardigheid betreft. Maar … als ik moet kiezen tussen een leerkracht chemie die zijn passie verloren is, maar wel zonder fouten schrijft of een gepassioneerde leerkracht chemie die het verschil niet kent tussen jou en jouw, dan is mijn keuze snel gemaakt. Als copywriter kies ik voor de leerkracht die met tegenzin voor de klas staat. Grapje natuurlijk. Ik kies voor de gepassioneerde leerkracht. Maar als die leerkracht écht zo gepassioneerd is, wil die misschien mijn blog lezen over het vermijden van schrijffouten 🙂
Leerkrachten Nederlands
Eigenlijk blijft het een moeilijke situatie. Ja, ik vind dat leerkrachten een voorbeeldfunctie hebben. Ja, ik vind dat fouten maken menselijk is en ja, ik heb liever een gepassioneerde leerkracht die dan toch eens een foutje durft schrijven. Wat uiteraard écht niet door de beugel kan, is een leerkracht Nederlands die niet zonder fouten kan schrijven. Twee jaar geleden had dochterlief een vervangende leerkracht voor Nederlands. Door de verhalen die ze thuis vertelde, werd ik nieuwsgierig. En een nieuwsgierige ikke zoekt het dan helemaal uit. Ik zocht de desbetreffende leerkracht op Facebook en wie zoekt, die vindt. Ik kan je vertellen dat ik bijna van mijn stoel viel. Gelukkig lag ik languit in de zetel. Een leerkracht Nederlands die kennelijk nog nooit over interpunctie hoorde. Een spatie voor zijn leesteken. Geen spatie na het leesteken. Hoofdletters lapt hij al helemaal aan zijn laars. EN HIJ MOEST MIJN DOCHTER NEDERLANDS LEREN?? Valt het op dat ik weer kwaad word als ik eraan denk? De vervanging duurde nog twee weken. Had meneer een verlenging gekregen, was ik sowieso naar de directie gestapt. Ik wil niet stoefen, maar dan kan ik het beter. En als ik over iets gepassioneerd ben, is het wel de Nederlandse taal.
Mijn tips
Dus ik vergeef het de gepassioneerde leerkrachten die al eens een foutje schrijven, maar blijf eraan werken. Lees zelf je teksten na en – als je van jezelf weet dat Nederlands niet je sterkste kant is – laat ze dan nalezen door iemand anders. Lees zeker ook mijn tips eens na in mijn eerste blog, daar vind je tips om te schrijven zonder fouten. Maar vooral: blijf gepassioneerd. Jullie zijn hard nodig en, fouten of niet, ik waardeer jullie enorm.
